Geduld; Een schone zaak...

Maandag het begin van onze eerste échte stage week, althans dat dachten we. Maandagmorgen zijn we op stap gegaan met de 7 verpleegkundige studenten en een begeleidster van R4L. We gingen naar ‘the Sapphire Primary School’ in Port Elizabeth waar we op maandag en op vrijdag gaan werken. We maakte kennis met de principal, de directrice van de school. Ze gaat aankomende week samen met verschillende leraren overleggen welke actuele problemen wij kunnen gebruiken voor onze gezondheidsvoorlichting. Hierna kregen we een kleine indruk van de school en de kinderen. Op deze school zitten ongeveer 1200 leerlingen.

Maandagochtend is er altijd een ‘weekopening’ met gezang en een gebed. Kun je het je voorstellen, ruim 1000 kinderen op het binnenplein netjes in rijtjes per klas opgesteld. Hier in Zuid-Afrika lukt dat bijna, want uiteraard zijn hier ook kleine etterbakkies die niet luisteren, maar die worden een stuk harde aangepakt als in Nederland. Eigenlijk de enige manier om een grote klas van 40 kinderen in het gareel te houden voor deze leraren. Terwijl alle kinderen de dienst aan het volgen waren, was de interesse naar ons ook vrij groot. Elke keer van die nieuwsgierige koppies naar achteren om de ‘witte Nederlanders’ te observeren. Ik ben heel benieuwd wat ons vrijdag te wachten staat!

Rond 11 uur hadden we een ontmoeting met de hoofdverpleegkundige van het project waar wij dinsdag, woensdag en donderdag voor gaan werken. Hoe de dagen verdeeld zijn, weten we nog niet precies, maar we gaan werken in een kleine kliniek en in de wijk werken. We gaan hier morgen aan de slag. Zeer nadrukkelijk werd vermeld dat we géén mobiel en géén geld mee mochten nemen. We gaan werken in een gevaarlijke buurt, maar ook vermelde ze dat we goed worden beschermd. Het is veilig om daar onder begeleiding ons werk te doen, dus daar vertrouwen we op. De verpleegkundige noemde een aantal voorbeelden op wat wij tegen kunnen komen. Bijvoorbeeld op huisbezoek bij een HIV patiënt, die zijn medicatie niet geregeld inneemt. Medicatie zorg voor remming van de ziekte en het ontstaan van AIDS. Wanneer iemand zijn medicatie niet geregeld neemt, is de kans op het ontstaan van AIDS dus vele malen groter. Ook is het zo dat er bij onregelmatig gebruik van medicatie resistentie ontstaat. Het lichaam van de patiënt reageert dan niet meer op de medicatie en een medicinale behandeling tegen HIV kan niet meer gegeven worden. In dit soort situaties moeten wij de patiënt voorlichting geven over het belang van de medicatie en erop toezien dat ze de medicatie wél innemen. Zelf ben ik heel benieuwd in hoeverre wij dit voor elkaar krijgen in een totaal ander land, met een andere cultuur en met een andere taal! We gaan het allemaal zien. Morgen maken we kennis met de buurt waar wij gaan werken en met een andere verpleegkundige die ons gaat begeleiden.

Spijkers met koppen slaan we hier dus nog niet, maar inmiddels wennen we aan de cultuur. Wij hebben afgelopen zaterdag bijvoorbeeld zeker 15 minuten in de rij gestaan bij de kassa van de supermarkt. Jammer dat ze hier geen reclame stunts hebben als in Nederland ‘4e wachtende in de rij, boodschappen gratis’, anders hadden wij zeker niets hoeven te betalen. Alles gaat hier zeer relaxed! Vorige week een introductie week met Ready4Life, deze week een kennismaking met verschillende projecten. We passen ons snel aan, want als wij ’s middags vrij zijn gaan we heerlijk in de tuin van het zonnetje genieten. Ons hoor je niet klagen!