Een prachtige stageperiode!

Het vorige verslag plaatste ik op 8 oktober, inmiddels is het 22 oktober... In deze periode heb ik weer enorm veel meegemaakt! Af en toe moet ik mijn verslagen terug lezen, om te zien wat we allemaal hebben gedaan en beleefd. Wat zijn deze 8 weken snel voorbij gegaan, maar het afscheid moment op Schiphol lijkt toch weer heel lang geleden...

Afgelopen week hebben wij de twee stageprojecten afgerond. We hebben afscheid genomen van de meiden in de wijk. Een gek idee, na 8 weken samenwerken stopt hier ons project. Ondanks dat het project soms wat tegenviel, hebben we die meiden veel bij kunnen brengen over het bevorderen van de gezondheidszorg. De meiden spraken voorheen met de patiënten alsof ze de informatie begrepen, want begrippen als een te hoge bloeddruk of een te hoog cholesterol herkende ze wel, maar echte kennis ontbrak. Zo vroeg een Care Worker na twee dagen: ‘Joh davien, of beter gezegd Divain, want zo noemde ze me hier. Wat is cholesterol eigenlijk?’ Toen moest ik wel een beetje lachen. We horen al twee dagen van bijna elke patient dat ze een te hoog cholesterol hebben en jij vraagt mij nu pas wat het is... We hebben ze wat bijgebracht over de veel voorkomende ziektebeelden in Zuid-Afrika. Moet je nagaan, iedere Nederlander die niet in de zorg werkt, zou wel iets over cholesterol kunnen vertellen. Hier weet een Care Worker, die 4 weken gezondheidslessen heeft gehad niet eens wat het betekent. Wij hebben deze meiden, zonder heel veel moeite heel veel bij kunnen leren van onze eigen kennis. Ik ben daar best wel trots op!

Ook hebben we veel patiënten in de wijk geholpen, wat mij betreft het leukste gedeelte van de stage. De wijk in gaan en kijken waar er hulp nodig is! De eerste week weet ik nog hoe spannend wij het vonden. We twijfelde erover om onze mobieltjes mee te nemen, want we zijn toch een stel blanke Europeanen waar wat te halen valt... Tuurlijk hebben ze daar gelijk in, maar ik heb me geen moment onveilig gevoeld in de Townships. We parkeerde de auto altijd binnen de hekken van een sportcentrum en we verzamelde hier met de groep Care Workers. We splitste de groep op, zodat er in één team ongeveer 4 of 5 locale Care Workers zaten, puur voor de veiligheid. Vervolgens gingen we de wijk in. We liepen van deur naar deur, gingen alle huizen af om te kijken of er hulp nodig was. Wanneer dit het geval was, schreven we de belangrijkste gegevens op en kwamen we die week erna terug om zorg te verlenen. Uiteindelijk hadden wij 12 wekelijkse patiënten, hoe mooi is dat? Binnen een korte tijd een kleine thuiszorgorganisatie op kunnen zetten. Prachtig om te zien hoe blij de mensen waren als we weer kwamen. Gewoon om de mantelzorger even een dagje te ontlasten en even gezellig bij te kletsen met de patiënt. Hele bijzondere ervaring!

Eén van de bijzonderste dingen van dit land is de gastvrijheid. Voorafgaand aan deze stage werden wij meerdere malen gewaarschuwd voor de Townships, maar hoe geïnteresseerd deze mensen zijn naar ons toe en hoe ze voor elkaar zorgen is wonderbaarlijk! We moeten niet te veel van de Afrikaanse cultuur overnemen, want dan wordt het een ongeorganiseerd zooitje in Nederland, maar hier kunnen wij in ons individualistische Nederland zeker wat van leren. Met zo weinig middelen en geld, zoveel liefde hebben voor je familieleden om ze 24/7 te verzorgen. Of het nu je tante, oma, moeder of schoonmoeder is, maakt niet uit bloedverwanten help je hoe dan ook!

En dan het andere project op de Sapphire Primary school. Ik heb genoten van de laatste lessen die we hebben gegeven, maar daar zijn ook wat moeizame lessen aan vooraf gegaan. Ik weet in ieder geval dat ik geen carrièreswitch ga maken tot docent, want daar ben ik niet voor in de wieg gelegd. Even 40 kinderen die je nauwelijks kent vertellen wat er gebeurd wanneer je gaat puberen. Heerlijk onderwerp, maar dit leverde toch ook wel hele leuke momenten op! Dit project is een leuke toevoeging geweest om een inkijk te krijgen van een Zuid-Afrikaanse school midden in een Townships. Honderden donkere kinderen bij elkaar, de één nog knapper dan de andere, zingend, dansend en voetballend op een schoolplein in een schooluniform, dat zou ik willen herinneren. Ook zal ik de minder mooie kant herinneren. Overvolle klassen, een flink leraren tekort, gaten in kleding en schoenen door armoede, heftige verhalen vanuit de wijk of het thuisfront, etc.

Dit is een hele bijzondere tijd voor mij geweest, die ik niet had willen missen. Het is naar mijn mening te kort geweest om een echt verschil te kunnen maken binnen deze projecten, maar voor mij persoonlijk was het lang genoeg om kennis te maken met een hele andere cultuur! Echt een verrijking om dit een keer mee te mogen maken. Ik ben benieuwd of ik iets van de relaxte Afrikaanse cultuur kan meenemen in mijn dagelijkse leven als Nederlandse verpleegkundige...